Een Lifecoach die in Nederland woont en schrijft over het onderwerp ouders, schreef me onlangs dat hij had gesproken met een man van in de vijftig die al jaren verdwaald was in een geval van dubbelzinnig overlijden. Hij en zijn vrouw hadden altijd samengewerkt en waren allebei enorm trots op hun bedrijf dat ze runden vanuit een klein huis met 2 tafels en 6 stoelen.
Een jaar later stierf zijn moeder vroeg aan kanker. De zaak was bij hen thuis. Hij was vergeten dat zijn moeder heel dicht bij hem stond en hij was nog steeds heel boos dat zijn vader hem als kind gewoon was vergeten en nooit een woord had gezegd toen hij stierf. Ik stelde eerst voor dat hij zou bellen en om het visitekaartje van zijn vader vragen. Even verrassend was de man die boos was en me vertelde dat zijn vader de telefoon nooit beantwoordde en zijn telefoontjes ook niet zou beantwoorden, ook al had hij een jaar oude dochter. Hoe kon hem dit overkomen, zijn moeder was al jaren consequent goed voor hem en hij had haar nooit gebeld? Hoe vastbesloten was deze man op deze leeftijd om er een gewoonte van te maken haar te bellen, misschien nadat hij jarenlang zijn moeder niet had gebeld, die hem duidelijk een grote dienst had bewezen, niet alleen in zaken, maar ook bij het opbouwen van zijn bedrijf?
Deze man was ernstig gebeten door de dood van zijn vader en het was voor mij geen verrassing toen hij een jaar later een aanbod kreeg om een professionele coach in te huren om hem te helpen zijn bedrijf weer op de rails te krijgen. Hij kon dit gewoon niet loslaten, zijn vader maakte geen deel meer uit van zijn leven en zijn bedrijf was niet op zijn natuurlijke kracht.
De eerste beslissing die hij moest nemen was dat hij met zijn vader niets anders zou doen – golfen, dus hij werd overmand door een gevoel van controleverlies en werd depressief. Hij vroeg zelfs of zijn vrouw hem zou vragen om al zijn rekeningen via één persoon te laten doen, zodat hij de telefoon niet kon beantwoorden terwijl hij in bed lag. Dus hij betaalde haar $ 10k per jaar en het bedrijf zat in zo'n puinhoop dat hij besloot het te sluiten en verder te gaan met zijn nieuwe leven.
Vervolgens vroeg hij om zijn spiegelbeeld. Hij weigerde aandacht te schenken aan wat hij in zijn dromen zag of terwijl hij zichzelf verloor in zijn huidige zwakte. Het enige wat hij kon doen was zijn vader niet vergeten. Niets zou hem meer voldoening schenken dan opnieuw contact met hem te maken. Hij begon pas een jaar later met zijn vader te praten en hij was vastbesloten om erachter te komen waarom hij hem nooit belde en nog steeds in bedrijf was! In die tijd leerde hij dat zijn vader op geen enkele manier een zakenman was. In feite was hij een spraakzame en vriendelijke man die hem enorm veel aandacht schonk. Hij was degene die hem natuurlijk al het geld betaalde voor de vreugde zijn zoon te helpen in zijn bedrijf. Hij kende zijn vader beter dan wie dan ook, hij belde hem twee keer per jaar en deelde alles waar hij over wilde praten omdat hij echt op hem kon reageren. Hij heeft zijn vader nog steeds nooit gevraagd om een huis voor hem te kopen of iets dergelijks, maar hij had een bezorgd gevoel dat hij een slechte start had en hij had een professionele Life Coach moeten inhuren om hem te helpen opnieuw te beginnen met een nieuwe visie op hem en zijn bedrijf. Dat Zijne Hoogheid een leven van marketing en zakelijke groei had geleid, waardoor hij ongelooflijke rijkdom en een gulle man was die alles voor zijn zoon deed, had hem in zijn rol in de steek gelaten en hij wist dit. Hij had een eerlijke vriend die zei dat hun vader eindelijk had besloten om zijn bedrijf naar een nieuw hoogtepunt van de Amish te brengen! Het was niet zozeer dat hij zijn vader probeerde te beheersen, maar het was te intensief voor een beginner om het te halen.
Het was tijd voor hem om moedig te zijn en zijn dromen na te jagen. Het gebeurde toen hij een perfecte kans had om in een onroerendgoedbedrijf te kopen en de boodschap eindelijk werd verwoord. Hij wist dat hij als een echt persoon begon te werken, maar hij had nog steeds een zakelijke persoonlijkheid die moest worden weggespoeld en niet kon worden achtergelaten als het bedrijf onder druk stond. De sleutel was: hij moest elke dag in een veilige zakelijke omgeving zijn. Hij moest net als zijn vader vrij kunnen nemen. Hij had een werkomgeving nodig waar hij tijd aan kon besteden. Het was door dit besef dat de deur voor hem werd geopend, voordat hij werd gesloten.
Dus nu heb ik slechts één vraag waarop je misschien antwoorden nodig hebt voordat je de volgende stap zet:
Ben je klaar om de dingen te doen die je nog nooit eerder hebt gedaan en het leven te leiden dat je je nooit hebt voorgesteld? Weet je helemaal zeker wat je wilt?
Heb je een droom van het leven en het bedrijf waar je naar verlangde? Een leven dat upathisch conservatief was opgesloten, compleet met enkele onzekerheden? Een leven waarin je begrijpt wat echt belangrijk voor je is en wat echt belangrijk is in je eigen vakgebied?